बेला बखत छल गरेर जित्न पल्किएको!
ख्यालै हुन्न सम्बन्धमा आगो सल्किएको!
धर्म कर्म रीतिरिवाज कुल्चिएर हिडेपछि!
नदेखे झैं गर्यौ तिम्ले आँसु छचल्किएको!
यस्तै नियति पटकपटक भोग्नु परेको छ!
आक्रोशको आवेगलाई रोक्नु परेको छ!
सबैले बलेको आगो ताप्छन् भन्ने बिर्सेछु!
त्यसैले आफ्नै देहमा आगो झोस्नु परेको छ!
पिर चिन्ता लिन्न भन्छु मन नमान्ने रैछ!
मेरो दु:खलाई कसैले केहि नठान्ने रैछ!
भुक्तभोगी भएको छु लखेटेर नियतिले!
स्वाभिमानले आत्मसम्मान नधान्ने रैछ!
~आकाश अधिकारी-तनहुँ।
